Adolf Dymsza
Adolf Dymsza tak naprawdę nazywał się Bagiński. Urodził się w Warszawie. Na początku nic nie zapowiadało kariery scenicznej, po skończeniu gimnazjum i Szkoły Handlowej rozpoczął pracę w kancelarii rejenta. Jednak w międzyczasie próbował też swoich sił na scenie jako amator. Grywał w Warszawie, jak i w Grodnie czy Mińsku Litewskim. W 1924 roku zadebiutował w filmie "Przez ogień i krew" Jana Kucharskiego. Pięć lat później zagrał kolejną epizodyczną rolę w filmie "Policmajster Tagiejew". Jego kariera zaczęła rozwijać się w bardzo szybkim tempie. Rok 1935 określono "Rokiem Dymszy" w polskim kinie. Jego wcielenia takie jak: Maniuś Kitajec, Dodek Wędzonka, Wincenty Poziomka, Władysław Klepka czy Teofil Rączka znała cała Polska. Podczas II Wojny Światowej występował w jawnych i kontrolowanych przez Niemców teatrach warszawskich (m. in. Komedia, Nowości, Niebieski Motyl). Jego aktywność w tych teatrzykach została po wyzwoleniu ukarana przez władze ZASP zakazem występów do końca 1945 roku oraz pięcioletnim zakazem grania w Warszawie. Od 1946-1948 roku był aktorem Teatru Syrena, a pomiędzy 1948 a 1951 rokiem - Teatru Powszechnego, jednak już rok później na stałe wrócił do Teatru Syrena, gdzie pozostał aż do przejścia na emeryturę w 1973 roku. W filmie pojawiał się rzadko, jednak każda jego nowa rola odnosiła wielki sukces. Zagrał w takich filmach jak "Skarb", "Sprawa do załatwienia", "Irena do domu" czy "Nikodem Dyzma". Ostatnie lata swojego życia spędził w Domu Opieki Społecznej w Górze Kalwarii. Został pochowany na warszawskich Powązkach. - za Filmweb
Adolf Dymsza - A u mnie siup, a u mnie cyk
Adolf Dymsza - Ach pardon
Adolf Dymsza - Barbara
Adolf Dymsza - Co z tobą, Florek
Adolf Dymsza - Grunt to forsa
Adolf Dymsza - Każdemu wolno kochać
Adolf Dymsza - Na cześć młodości
Adolf Dymsza - Oj diridi
Adolf Dymsza - Warszawa da się lubić
